Kelebeğin Özlemi

İyi kalpli, yalnız bir adam , bir gün bir koza bulur.Kozanın içinde küçük bir
bir Tırtıl vardir.Adam çok sever bu tırtılı , onunla tüm yalnızlığını tüm sevgisini paylaşır.
Gel zaman git zaman tırtıl büyür , güzel bir kelebek olur.
Adam kelebeğine hayran…. bırakamaz bir türlü …
Aslında kelebeğin aklına dağlar , kırlar ,çiçekler vardır da; kıyamaz bir türlü adama ve sevgisine , yalnız bırakamaz onu… Üç günlük ömrünü sevildiği ve sevdiği yerde geçirmeye hazırdır…
Ama adam bilir ki; “Sevmek bazen vazgeçmeyi de bilmektir” …..
Kelebeğine son kez bakar ve onu salıverir özgürlüğüne , kırlarına ,çiçeklerine doğru…
Kelebek mutlu olmasına mutlu olur ama hiç bir meltem, hiç bir çiçek yaprağı adamın avucunun sıcaklığını andırmaz ….Aklında adam , o çiçek senin bu çiçek benim dolaşır saatlerce ….
Adam bir kelebeğe sevdalı , bakıp durur boşluğuna .
Kelebekse hala konacak sıcak bir avuç aramakta…….

Böylece Kelebek sunu anlar:
BAZEN AIT OLDUGUMUZ YER ORASIDIR ; SICAK BIR AVUCTUR BILIRIZ AMA O YERIN BIZE AIT OLMA IHTIMALI BIR HICTIR…..
Böylece adam sunu anlar:
HIC BIR SEVDAYI YALNIZCA BIR SEVGIYLE YASATAMAZSINIZ

O günden sonra kelebek, adama duyduğu özlemi gömecek bir dağ aramaya baslar, ama gücü tükenene dek arayış da bulamayınca anlar ki;
HIC BIR DAG BIR ÖZLEMI GÖMEBILECEGINIZ KADAR BÜYÜK DEGILDIR….

Adamsa sevdasını koyar sımsıcak avuçlarına , kelebeğin yerine…
Sevgili dostum ; Herkes bir şeyler yasar ; iyi yada kötü , doğru yada yanlış ….
Yasadıklarından bir çıkarım yaparak hayatına bir yol verir , ayni zamanda düşüncelerine de…..
Bırak SEVGI seni bulsun …….