Yüreksiz bahar

Sen yüreksiz bir bahar gibisin.
Ne kışsın, ne yaz, hiçbirine yakın değilsin.

Sen ne olduğu belirsiz bir mevsimsin,
belki mevsim bile değilsin!

Ne zaman sana dokunsa ellerim, yakıyorsun tenimi.
Koca bir acıdan başka bir şey kalmıyor geriye, bir de geçmeyen izlerin.

Kaç defa denedim seni sevmeyi ve kaç defa yeniden yenildim;
saymıyorum!

Bir bedenin içine sıkışmış kötücül bir ruhsun.
Belli değil, hangi alemde sevdayla vurulursun!

İnsan olmak erdem işi, yoksa adıyla doğarsın elbette!

Tüm gücünle asılmaktır ilkelerine, yaşamak dediğin.

Öteki senin gibi yaşamcıklar oluşturmaktır dünya üzerinde.

Nereye gitsen kovulacaksın bir gün.
Bu evrende kaç kapı varsa çalabileceğin, hepsi yüzüne kapanacak.

Ahrete bıraksan umudunu; cennet zaten almaz ama cehennemde bile adın yazmayacak.

Sevmeyi bilmiyorsun, orası belli.

Bari sevilmeyi öğrenseydin aklın evveli!

Ne yürekler sunuldu ayakların önüne, keşke basıp geçmeseydin insan haini.

Sana üzüldüğüm için değil bu satırlar, ömür senin can senin.
Ben yeni gelecek aşıklara yanıyorum.

Onlarda kanacaklar iki tatlı sözüne, heba edecekler hayatlarını ellerinde senin.

Biraz insan olabilseydin, biraz adam, belki gerçekten mutluluğu yakalayabilirdin.

Ne aradığını bilmeyen bir avaresin.
Bu tavrınla avareliğin de şanına leke getirirsin.

Ben önünden çekildim, buyur hayat senin.

Biraz düşün bakalım; kaç kere daha bu dünyaya geleceksin, nefsini terbiye edebilmek için?

Her gelişin bu kadar şanslı olmayacak.
Şimdi sürdüğün sefanın, acısı sonra çıkacak.

Sen yüreksiz bir bahar gibisin.
Ne kışsın, ne yaz, hiçbirine yakın değilsin.

Sen ne olduğu belirsiz bir mevsimsin,
belki mevsim bile değilsin!