Tatil Yolu

Ahmet henüz sekiz yaşındaydı babası subaydı o daha dört yaşındayken Hakkari`de bir çatışmada şehit olmuştu.Annesi öğretmendi bu yüzden Adana`da yaşıyorlardı.Yaz tatili için memlekete gideceklerdi ama Ahmet en çok babasının mezarını ziyaret edeceğine seviniyordu daha ona doyamadan kaybetmişti onu. Hayal meyal hatırlıyordu uzun boylu kalıplı biriydi tam bir askerdi oda babası gibi olacaktı.Hep babam gibi asker olcam diyordu annesine.Babannesi`ne gidecekti kuzenlerinide özlemişti süper bir tatil olacak diyordu.Annesi seslenince hayellerden sıyrıldı bir anda.
Annesi: Ahmet eşyalarını toplamadınmı hala?
Ahmet: Hazır enne.
Annesi yanına geldi odaya şöyle bir göz attı dolaplara baktı.
Annasi: Tamam canım çıkabiliriz.
Diyerek valizi aşağıya indirdi. Ahmet koşarak indi merdivenleri çok heycanlıydı. Her yaz gidiyorlardı ama olsun özlüyordu kış bitmek bilmiyordu ona kalsa hep orda yaşamak istiyordu. Ama annesinin işi off.Neyse artık gidiyorlardı önemli olanda buydu Ahmet için.Arabanın ön koltuğuna atladı hemen emniyet kemerinide takdı bir çırpıda annesi bagaja eşyaları koydukdan sonra Ahmetin yanına geldi,Ahmet kafasını kaldırıp gülerek baktı annesine.Annesi ciddi bir tavırla.
Annesi: Sen arka koltuğa.
Ahmet: Ama artık büyüdüm önde oturmak istiyorum.
Annesi: Hayır arkaya dedim.
Ahmet üzülmüştü ama annesinide kıramazdı kemeri çözdü aşağıya indi, babasına gidiyordu hiç birşey keyfini kaçıramazdı, arka koltuğa oturdu kemerini taktı annesi eğildi yanağına kocaman bir öpücük kondurdu.
Annesi: Ankarada gezerken önde oturacaksın.
Ahmet: Annem!
Dedi annesinin boynuna sarıldı oturduğu yerden yüzünde kocaman bir gülümseme annesi kapısını kapattı.Yerine oturdu yola çıkmışlardı artık.Ahmet hayal kurmaya başlamıştı bile annesinide ortak ediyordu hayallerine, kurduğu hayalleri anlatıyor annesinden onay istiyordu, annesi hepsine tamam gideriz yaparız diyordu Ahmet çok mutluydu emindi gerçekden unutulmaz bir tatil olacaktı onlar için.
Yolu nerdeyse yarılamışlardı Ahmet oturmakdan sıkılmıştı arada benzin istasyonlarında falan durup iniyorlardı ama olsun genede sıkıcıydı yolculuk, yol bitmek bilmiyordu sanki onun için.
Annesi: Kemerin takılımı?
Annesinin sesiyle irkildi birden
Ahmet: Evet anne
Ne olduğunu anlayamamıştı sağa sola bakındı yanlarında bir araba onları sıkıştırıyordu üstlerine üstlerine geliyordu,annesi yavaşlayınca yavaşlıyor hızlanınca hızlanıyordu.
Ahmet: Anne bu adam biden ne istiyor?
Annesi: Bilmiyorum oğlum inan bilmiyorum
Ahmet korkmaya başlamıştı annesine baktı oda korkuyordu belliydi daha önce annesini hiç böyle görmemişti Ahmet ağlamaya başladı.
Annesi:Ağlama geçecek birazdan.
Ahmet: Tamam anne
Dedi ama hala ağlıyordu tutamıyordu kendini,anneside ağlamaya başlamıştı.Yandaki arabadaki adamlar ahmetle annesine bakıp gülüyorlardı zevk alıyorlardı sanki onların korkularından zevk alıyorlardı, karşıdan gelen tırı farketti Ahmet annesine baktı annesinin niye ağladığını anlamıştı.
Annesi: Sıkı tutun
Ahmet elleriyle tutundu koltuğa annesi tıra çarpmamak için direksyonu şarampole kırmıştı,arba takla atıyordu annesinin çığlıklarını duyordu, sonra bayılmış olsa gerek her taraf birden karardı.Anlından ılık ılık bir şey akıyordu sanki Ametinirkildi birden.
Ahmet: Anne!
Sesler geliyordu ?çocuk yaşıyor? ?çocuğu çıkaralım önce?tanımadığı adamlar geldi yanına ?iyimisin evlet? hiç birşey demeden boş boş bakıyordu ahmet gözleri annesini arıyordu, arbadaydı annesi kıpırdamıyordu heryeri kan içinde kalmıştı birkaç adam onu çıkarmaya çalışıyordu?kadın ölmüş?sesiyle duakaldı admın kucağında inmek için çırpındı adam bıraktıAhmeti annesinin yanına koştu annesini yere yatırmışlardı siren sesleri geliyordu.
Ahmet: Anne sendemi babamın yanına gittin? Beni`de götür anne!