Kendi Kalemimden

Gördüğüm en tatlı rüyadan uyandım bugün. Kan, ter  içinde bedenim etrafıma bakındım “Kimse yoktu yanımda, gözlerim doldu bir an, sağıma döndüm sensizlik, soluma döndüm sensizlik offff dedim. Ne oldu bana , neden uyandım diye kızdım durdum”.

Sonra başım düştü önüme, galiba yanlızdım artık ben “Düşte olsa yaşadığım, sevdiğim yoktu artık”
İçim yandı birden galiba bu sensizliğin ilk kalp ağrısıydı.”Sustum, köşeye çekildim”..Güneş artık ikimiz için doğmayacaktı biliyorum.

Sen bensiz, bende sensiz uyanacaktık. Önce alışmaya çalışacaktım, bitti ise bitti diyecektim ama bu sadece kendimi kandırmak isteyen birinin basit bir yalanı  olmaktan öteye gidemeyecekti.
Çünkü imkansızdı seni unutmak.
Saatler Hüznü gösteriyor şimdi. Zaman geçmek bilmiyor.
Akrep, yelkovana.. Saniyeler Dakikalara küsmüş sanki.
Zorda olsa hava kararıyor, ve sensiz ilk geceme merhaba diyorum.
Bu gece yokluğunu alıp kollarıma yatağıma uzanacağım. Sen yanımda olmayacaksın, elimde eski bir resim bakıp duracağım sabaha kadar.
Uyumayacağım biliyorsun.
Düşleyeceğim sensizliği.
Nasıl olacak diye soracağım kendi kendime.
Sonra Elime kağıdı kalemi alıp yazmaya başlayacağım.
Seni nasıl sevdiğimi, anlatacağım kendime.
İçinde aşk , içinde mutluluk , içinde hüzün ve sensizlik olacak.
Kelimeler birbirini takip edecek sonra  bitecek mektubum.
Ama sana hiç bir zaman yollamayacağım.
Sensiz nasıl acı çektiğimi öğrenmeni istemiyorum.
Bir söz vermiştimya sana.
Hatırlarsın belki o sözümü?
Sana sensiz yaşayamam demiştimya.
Bak şimdi yaşamıyorum artık ben…
Ben sözümü tuttum.

ÇirkinKraL